เมื่อครั้งที่เกิดสงครามโลกครั้งที่ 2 และสงครามอินโดจีน ระหว่างปี พ.ศ. 2481 – 2485 ประชาชนชาวไทยซึ่งเป็นประเทศเล็กๆ ต้องเผชิญกับภัยสงคราม ในครั้งนี้ประชาชนต่างหวาดกลัวภัยสงคราม จุดศูนย์กลางในการสร้างขวัญและกำลังใจให้กับตนเองและครอบครัวคือ วัด และพระเกจิอาจารย์ พร้อมทั้งวัตถุมงคลต่างๆ ที่พระเกจิอาจารย์มอบให้คุ้มครองภัยในครั้งนั้น กล่าวกันว่าพระเกจิอาจารย์ที่เป็นที่เลื่องลือว่าสร้างวัตถุมงคลทำให้ชาวต่างชาติขนานนามทหารไทยว่า “ทหารผี” ที่แผ่บารมีปกป้องคุ้มครองภัยทั้งทหารและชาวไทยที่มีวัตถุมงคลของท่านแล้วนำไปอาราธนาติดตัวตั้งแต่ปลายเล็บเท้าขึ้นไปถึงเส้นผมไม่ได้รับอันตรายใดๆ จนเป็นวลีติดปากมาจนถึงทุกวันนี้คือ “ จาด จง คง อี๋ ” และพระกริ่งหลวงพ่อจาด วัดบางกระเบา เป็นวัตถุมงคลอย่างหนึ่งที่หลวงพ่อจาดอดีตเจ้าอาวาสวัดบางกระเบาเป็นประธานในพิธีปลุกเสกในยามนั้น อันเป็นที่เลื่องลือตั้งแต่อดีตจวบจนกระทั้งปัจจุบัน ว่ามีประสบการณ์อภินิหารเกี่ยวกับ “ อยู่ยงคงกระพัน แคล้วคลาดจากภยันตราย ปกป้องคุ้มครองภัย ชื่อเสียงเลื่องลือไกล เมตตามหานิยม และเจริญรุ่งเรื่องในอาชีพการงาน พร้อมทั้งอุดมไปด้วยโภคทรัพย์ ”

พระกริ่งหลวงพ่อจาด วัดบางหอย พิมพ์กลาง ปี 2483 สร้างโดยพระครูสิทธิสารคุณ (หลวงพ่อจาด คงคสโร) วัดบางกระเบา จ.ปราจีนบุรี ในปี พ.ศ.2483 ยอดพระเกจิอาจารย์ชื่อดังในยุคนั้น หลวงพ่อจาด ออกเดินธุดงด์ไปในจังหวัดต่างๆรวมทั้งป่าดงดิบในประเทศไทยและประเทศเพื่อนบ้านเป็นจำนวนหลายปี ได้พบกับพระเกจิดังในยุคนั้นมากมายโดยได้ถ่ายทอดสรรพวิชาต่าง ให้ อาทิ หลวงพ่อปานวัดบางเหี้ย จังหวัดสมุทรปราการ และพระอุปัชฌาย์พระครูปราจีน (หลวงพ่อทอง)จ.ปราจีนบุรี เป็นต้น

และได้แลกเปลี่ยนวิชากับพระสหธรรมิก และพระเกจิอาจารย์อีกหลายรูป อาทิ หลวงพ่อเหลือ วัดสาวชะโงก หลวงพ่ออี๋ วัดสัตหีบ หลวงพ่อแฉ่ง วัดบางพัง หลวงพ่อจง วัดหน้าต่างนอก หลวงพ่อดิ่ง วัดบางวัว และหลวงพ่อแช่ม วัดตาก้อง เป็นต้น

ครั้งหนึ่งท่านและหลวงพ่อเหลือวัดสาวชะโงกได้แลกเปลี่ยนวิชากันโดยหลวงพ่อเหลือได้เก็บใบมะขามมาได้ 3 กำมือ แล้วนำไปใส่พานไว้แล้วบริกรรมคาถา แล้วท่านหยิบใบมะขามในพานซัดไปในอากาศกลายเป็นตัวต่อบินว่อนไปในอากาศเต็มไปหมด ส่วนหลวงพ่อจาดได้หยิบผ้าขาวออกมาจากย่ามแล้วเอามือรวบกำไว้พร้อมบริกรรมคาถา ผ้าขาวกลายเป็นกระต่ายสีขาว วิ่งวนไปมาแล้ววิ่งเข้าป่าหายวับไปกับตา โดยมีเรื่องราวเล่าขานกันมากมายโดยเชื่อว่าท่านสำเร็จวิชาหลายอย่างมากมายหลายอย่าง เช่น วิชาบังไพร วิชาล่องหนหายตัว และวิชามหาอุด อยู่ยงคงกระพัน

สำหรับรายชื่อเกจิอาจารย์ที่ร่วมพิธีพุทธาภิเษกพระกริ่งหลวงพ่อจาด มีดังนี้
1.หลวงพ่อจาด วัดบางกระเบา อำเภอบ้านสร้าง จังหวัดปราจีนบุรี ใน ฐานะประธานดำเนินงานและเจ้าพิธี
2.หลวงพ่อจง วัดหน้าต่างนอก จังหวัดพระนครศรีอยุธยา
3.หลวงพ่อคง วัดซำป่าง่าม จังหวัดฉะเชิงเทรา
4.หลวงพ่ออี๋ วัดสัตหีบ จังหวัดชลบุรี
5.หลวงพ่อแฉ่ง วัดบางพัง จังหวัดนนทบุรี
6.หลวงพ่อเหลือ วัดสาวชะโงก จังหวัดฉะเชิงเทรา
7.หลวงพ่อเชิด วัดลาดบัวขาว จังหวัดฉะเชิงเทรา
8.หลวงพ่อดิ่ง วัดบางวัว จังหวัดฉะเชิงเทรา
9.หลวงพ่อแช่ม วัดตาก้อง จังหวัดนครปฐม

พระกริ่งหลวงพ่อจาด วัดบางหอย พิมพ์กลาง ปี 2483 นอกจากจะมีพิธีดีและพื้นที่ในการเททองและพิธีพุทธาภิเษกอันเป็นมงคลแล้ว การหล่อยังเป็นพิธีการหล่อแบบโบราณ โดยการเอาพระกริ่ง พ.ศ.2479 ของสมเด็จสังฆราชแพฯ วัดสุทัศน์ ฯ เป็นต้นแบบ แต่ได้เพิ่ม “ อุ ” ไว้ที่กลางฐานด้านหลังเพื่อไม่ให้ซ้ำกับพระกริ่งของสมเด็จสังฆราชแพ ฯ ซึ่งในพิธีเททองนั้นนอกจากประชาชนได้นำทองคำ เงิน สัมฤทธิ์ ทองแดง และทองเหลือง มาบริจาคร่วมหล่อแล้ว พระเกจิที่มาร่วมพิธีพุทธาภิเษกก็ยังได้จารแผ่นทอง เงิน นาก มาหล่อรวมเข้าไปด้วย โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลวงพ่อจาดนอกจากได้นำแผ่นจารมาหล่อรวมแล้ว ท่านยังได้นำตะกรุดลูกสะกด ที่พระอาจารย์ท่านมอบให้มาหล่อรวมในครั้งนี้ด้วยท่านได้เป็นประธานในพิธีเททอง ณ.วัดบางหอย ต.ศรีจุฬา อ.เมืองนครนายก โดยทางวัดต้องการหาปัจจัยเพื่อสร้างพระอุโบสถ จำนวนการสร้างไม่มีการบันทึกไว้ แต่ประมาณกันว่าทุกพิมพ์สร้างรวมกันไม่เกิน 3,000 องค์ วรรณะเหลืองปนขาวเล็กน้อย พระกริ่งหลวงพ่อจาดแบ่งแยกพิมพ์ได้ 4 พิมพ์ คือ 1.พิมพ์ใหญ่ 2.พิมพ์กลางบัวเก้ากลีบ 3.พิมพ์กลางบัว
แปดกลีบ 4.พิมพ์เล็ก

พระกริ่งหลวงพ่อจาดทุกพิมพ์เป็นพระกริ่งที่เททองแบบกริ่งในตัว เมื่อเสร็จเป็นองค์พระแล้วเวลาเขย่าจะมีเสียงกริ่งโดยไม่ต้องนำเม็ดกริ่งมาใส่ จึงเรียกพระกริ่งที่เททองแบบนี้ว่า "เทแบบกริ่งในตัว" แล้วจึงอุดรูตะปูด้วยเนื้อชนวนเดียวกับองค์พระ รูที่อุดนี้มีจำนวน 1 รู อยู่ที่ด้านหลังองค์พระบริเวณองค์พระกับขอบฐาน ใต้ฐานองค์พระจะเรียบเสมอ ไม่มีการปาดใต้ฐานเป็นแอ่งกระทะ (ยกเว้นพระกริ่งที่มีการตบแต่งมาแต่เติม จะมีการปาดใต้ฐานเป็นแอ่งกระทะเล็กน้อย) พระกริ่งหลวงพ่อจาดทุกพิมพ์ ถ้าเป็นชนิดที่ไม่ผ่านการสัมผัสบูชามาก่อน จะมีผิวนอกคล้ายพรายเงินคลุมทั่วองค์พระ และมีคราบดินหุ่นเป็นดินละเอียดสีน้ำตาลอ่อน อยู่ตามซอกองค์พระเล็กน้อย ผิวพรายเงินเหล่านี้จะหายไปถ้าลูกสัมผัสหรือถูกไอเหงื่อ เสียงกริ่งของพระกริ่งจะดังไม่มากนัก ด้วยเหตุนี้ที่เป็นพระกริ่งที่เททองหล่อกริ่งในตัว

พระกริ่งหลวงพ่อจาดนี้ ไม่ได้เป็นพระกริ่งที่ท่านจัดสร้างโดยตรง แต่เพราะทางวัดบางหอย อำเภอเมือง จังหวัดนครนายก อาราธนาหลวงพ่อจาดเป็นประธานเททอง โดยว่าจ้างนายช่างมาจากกรุงเทพฯ (เข้าใจว่าเป็นช่างรหัส พัฒนางกรู) เทหล่อ ด้วยทางวัดบางหอยต้องการปัจจัยเพื่อบูรณปฏิสังขรณ์วัด เหตุนี้เอง จึงเรียกกันว่า "พระกริ่งหลวงพ่อจาด วัดบางหอย"